Als vertaler en vertaalbureau krijgen we vaak gevoelige informatie.

In al onze e-mail-handtekeningen is dan ook standaard vermeld dat we alle informatie vertrouwelijk behandelen, zelfs zonder dat het expliciet met de klant of de prospect is afgesproken.

Veel bedrijven verwachten van hun medewerkers dat ze een NDA ondertekenen: een non-disclosure agreement of geheimhoudingsovereenkomst. Voor ons is dat vanzelfsprekend.

Maar opgepast: NDA’s zijn vaak erg lang, en de aard van het beestje vereist soms bepalingen die een loutere NDA lijken te overschrijden, zoals concurrentiebepalingen.

Die bepalingen kunnen verschillende vormen aannemen, zoals:

• geen werknemers van de klant proberen aan te werven
• geen klanten van de klant proberen te winnen
• geen informatie van de klant aan anderen bezorgen

Het laatste punt is vanzelfsprekend opgenomen in een NDA, maar de eerste twee kunnen er wel uit volgen.

Elk bedrijf pakt dat een beetje op zijn eigen manier aan, maar sommigen drijven het erg ver.

Een van onze potentiële klanten wou ons een NDA laten ondertekenen, die na beëindiging van het contract nog twintig jaar zou gelden.

Het betekende onder andere dat we geen diensten hadden mogen leveren aan eindklanten tot 20 jaar na het aflopen van het contract.

Zo’n clausule heeft verregaande consequenties. Er is bijvoorbeeld het risico dat kleine opdrachten voor talrijke klanten er na een jaar voor zorgen dat je bijna voor niemand meer kunt werken zonder tussenkomst van de NDA-partner.

Zo’n termijn is dan ook niet aanvaadbaar. De normale duur is één jaar.